Wszystkie koty i psy, bez względu na wiek, rasę czy czas spędzany na dworze, narażone są na inwazję pasożytniczą, która może być szczególnie niebezpieczna w przypadku młodych zwierząt.

Częstotliwość przeprowadzania badań oraz odrobaczania uzależniona jest od wieku, sposobu żywienia oraz utrzymania zwierzęcia. Ryzyko zarażenia glistą u szczeniąt występuje już w życiu płodowym. Kocięta natomiast rodzą się wolne od glist, jednak mogą się nimi zarazić pijąc mleko matki. Podrośnięte zwierzęta mogą się zarazić pasożytami niemal wszędzie – formy inwazyjne znajdować się mogą w glebie i wodzie, a pasożytnicze w surowym mięsie lub tkankach drobnych zwierząt. Niewinna zabawa czy polowanie czworonoga na myszy, ptaki czy króliki może się więc stać przyczyną zarażenia pasożytami. Należy pamiętać, że niektóre gatunki tasiemców i nicieni mogą przenosić się na człowieka i wywoływać poważne choroby takie jak na przykład: toksokaroza oczna, zespół larwy wędrującej, torbiele bąblowcowe. Odrobaczanie oraz stosowanie preparatów zapobiegających inwazjom pasożytniczym jest więc szczególnie ważne nie tylko dla zwierząt ale również dla ich właścicieli. Wśród preparatów przeciwko pasożytom, dostępne są: pasty doustne, tabletki, zawiesiny doustne, preparaty typu spot-on, które zakrapia się na kark, przebywania zwierzęcia na dworze – czy odbywa się to pod kontrolą czy też nie; czy zwierzę poluje na inne drobne zwierzęta, kontaktu z innymi zwierzętami – czy są to osobniki tego samego gatunku czy też inne, Lekarz weterynarii indywidualnie ocenia ryzyko zarażenia pasożytami i określa częstotliwość odrobaczania. Szczególnie ważne w tej ocenie są informacje dotyczące: przebywania zwierzęcia na dworze – czy odbywa się to pod kontrolą czy też nie; czy zwierzę poluje na inne drobne zwierzęta, kontaktu z innymi zwierzętami – czy są to osobniki tego samego gatunku czy też inne, sposobu karmienia – czy zwierze karmione jest surowym mięsem lub podrobami, przeznaczenia – czy jest to zwierzę hodowlane, czy uczestniczy w wystawach i konkursach, czy pies wykorzystywany jest do celów terapeutycznych, czy też jest to pies myśliwski, policyjny itp. Jednak jednoznaczne ustalenie czy pies lub kot zarażony jest tasiemcami lub nicieniami możliwe jest jedynie w oparciu o wyniki badań kału. Jak często należy odrobaczać? Pierwsze odrobaczenie konieczne jest w przypadku dwutygodniowych szczeniąt. Następnie powinno być powtarzane regularnie co trzy tygodnie przez cały okres karmienia mlekiem matki. W przypadku kociąt, pierwsze odrobaczenie powinno być przeprowadzone w 5 tygodniu życia i powtarzane co kolejnych 5 tygodni. Jednocześnie, wraz z pierwszym odrobaczeniem kociąt oraz szczeniąt, należy odrobaczyć karmiące suki i kotki. W późniejszym okresie, jeśli badania kału wykonywane są systematycznie, odrobaczanie przeprowadza się jedynie w przypadku gdy stwierdzone w odchodach zostaną człony lub jaja pasożytów. Jeżeli jednak badania nie są przeprowadzane regularne, a określenie ryzyka zakażenia jest niemożliwe, zalecane jest odrobaczanie czworonoga cztery razy w roku. Psy przebywające na dworze bez kontroli, polujące na inne zwierzęta, jedzące padlinę, należy odrobaczać raz w miesiącu. W sytuacji gdy istnieje wysokie ryzyko zarażenia pasożytami i gdy zwierzę przebywa w bliskim kontakcie z dziećmi zalecane jest podawanie preparatów przeciw glistom co 3-4 tygodnie.